De klassieker:
Een ietwat zurige update:
Een écht eigentijdse versie:
Respectievelijk Wim Sonneveld, Max van den Burg, Ernst van der Pasch.
De klassieker:
Een ietwat zurige update:
Een écht eigentijdse versie:
Respectievelijk Wim Sonneveld, Max van den Burg, Ernst van der Pasch.
Eigenlijk is het orgineel van Jean Ferrat, de franstalige klassieker “Pour que la montagne est belle.”
En ja, nostalgie was vroeger veel beter.
http://www.ardixiv.be/2007/12/01/pourtant-que-la-montagne-est-belle/
Leuke aanvulling, bedankt!
Tsja, als je iets denkt over kunst te willen zeggen…… je moet niet bang moet zijn voor een beetje zuur als je een tijdgeest wilt pakken. We kunnen allemaal sentimenteel zijn op z’n tijd, maar echte kunst gaat ergens over, is een aanklacht of een lofrede en alles er tussen in is van generlei waarde of gemakkelijk inwisselbaar en zal dan ook een blijvende indruk maken. Ernst van der Pasch maakt in mijn ogen vaak nummers die niet echt helemaal ergens over gaan (behalve over zijn eigen aanwezigheid op het cabaretpodium). Een soort “cliche-cabaret”. Oftewel: Cabaret om het Cabaret. “Kijk mama, ik doe aan cabaret!”. Een beetje ijdel misschien. Ik val gewoon snel in slaap van sentimentele burgelijkheid. Geef mij maar de versie van Wim Sonneveld! (alhoewel die niet zelf zijn teksten schreef…) Doe het dan zelf!!