Zojuist gezien in Have I got news for you: Omid Djalili, Iraans-Brits komiek. Zoals hij zelf zegt:
I’m a British Iranian. That means that half of me’s instinctively anti-American…. and the other half’s exactly the same.
Bill Clinton schijnt een fan van hem te zijn.
Deze weergave van een theologisch debat tussen Joodse en Christelijke geestelijken dat in 1948 plaatsvond in Jerusalem vond ik alvast erg grappig:
Anti-Amerikaan? Is het zo moeilijk een onderscheid te maken tussen land en regering.?
Eh… het is een grapje hoor…
Weet ik wel 🙂 maar je hoort het wel meer.
– “Ik hou niet van de VS”
– “Waarom niet?”
– “Omwille van Bush”
(Je kan land en regeringsleider wisselen met andere voorbeelden)
Is dat een reden om niets te moeten hebben van een land? Tja, dan kan je nergens op reis, en misschien zelfs niet in eigen land blijven 😛
O ja, Israël is ook een goed voorbeeld van het verschijnsel dat regering en volk door elkaar gehaald worden – overigens door zowel voor- als tegenstanders van het regeringsbeleid.
Daar staat wel tegenover dat ik op dit moment inderdaad niet erg geneigd ben om de VS (als land) te bezoeken precies om reden van het regeringsbeleid. Stemmen met de voeten heet dat dan.