Afgelopen weekend binnengelopen in de Spiegeltent op de Gentse Feesten, en had even een ervaring van tijdloosheid: daar zat Nutty Professor Godfried-Willem Raes achter de laptop, een orkest van een tiental muziekrobots aan het dirigeren. Het is één van die mensen die er al mijn hele leven lijkt te zijn, en lang na mij onveranderd lijkt te zullen doorgaan.
Ik had ooit eens, meer dan 15 jaar geleden een lezing van hem (en zijn partner/muze Moniek Darge) meegemaakt. In een jeugdhuis op een barkruk gezeten, verbaasde hij de toehoorders aan zijn voeten met hopen Tech Talk over geluidsfrequenties en apparatuur, en verhalen over installaties die ze al hadden gemaakt: van broebelbadsopraan over pneumafoon en toetkuip tot zingende fietsbuizen. Trots en met twinkelende ogen vertelden ze over hun toen nagelnieuwe tetraëdervormige concertzaal, en of iemand uit het publiek wist waarom ze wel voor die vorm gekozen hadden? “Wel, de tetraëder is het eenvoudigste veelvlak waarin je geen staande golven kunt krijgen!” (De twee mensen uit het publiek met enige wiskundig-wetenschappelijke scholing knikten begrijpend.)
Was de man nu jong geweest, hij had zich vast uitgeleefd in het bouwen van de al even weirde Web- en mobiele applicaties die de nerds van deze tijd produceren… “Why did you build it?” – “Because I could!” – “Is it useful?” – “I don’t care!“.
En toch vraag je je af of hij, naast het creëren-om-te-creëren van zijn geluidstechnische hoogstandjes niet nog een groter plezier heeft in het voor de gek houden van zijn publiek. Neem nu bijvoorbeeld deze performance, in de Logos-categorie “geluid gegenereerd door beweging“:
Toelichting over technisch opzet van de “Sensopole” (paal met sensoren) als “nieuwe interface”
Bezweert het publiek dat het “zeker niet over paaldansen gaat”
Blote vrouw (obligaat jaren ’70 element) komt op, en gaat een beetje rond paal gaan hangen en ronddraaien
Publiek luistert aandachtig naar de electronische klanken gegenereerd door paalafstand, hoogte, ritmewisselingen
Danseres blijft hangen, lichten faden uit en publiek applaudisseert beleefd. Buiging en Off.
Anyway, ik kon het robotconcert wel smaken, maar dat had misschien te maken met het feit dat de robots vooral (bewerkingen van) bestaande stukken speelden… Het lijstje van de “uitvoerders” vind je onderaan hun juli-concertpagina, je kan een paar ervan ook in onderstaand filmpje bewonderen, en je subscriben op het Youtube kanaal.
Om ter saaist 
Oh, en voor wie houdt van kunst en robots in het algemeen is er dit heerlijk Australisch weblog!
Godfried-Willem Raes is mijn nieuwe held!
Maar, bestaande stukken? Wat weet je toch veel van contemporaine muziek!
Als het al herkenbaar en zelfs dansbaar was door mij, dan denk ik dat er weinig contemporain aan was (toch niet het stuk dat we gehoord hebben).
Quote via link “Oorgetuige”:
“Vanaf 15.00 u in de namiddag tot 3.00 u ’s ochtends spelen live muzikanten en meer dan 30 computergestuurde muziekautomaten zowel tango’s als klassieke en experimentele muziek.”
Hmm, ja. Maar de componist stond er naast het applaus in ontvangst te nemen. En het was niet voor tango of klassieke muziek.
(K)
Als iets niet Völkisch of Bauerisch is, dan is er altijd wel iemand die er zijn tijd wil insteken om het “nerderij” te verklaren. Kom anders zelf eens kijken naar de Logos: soms is er een robotconcert, maar als je daar niets aan hebt, kom dan op een andere keer.