Overdefiniëring is nooit goed. Een teveel aan vergelijkingen en randvoorwaarden levert in de wiskunde een onoplosbaar stelsel op. Een tafel met vier poten is gedoemd te wiebelen. En als je drie vuilnisbakken neerzet om afval gescheiden in te zamelen, moet minstens één van de drie het opschrift “overig” hebben.
(Zojuist pas begrepen waarom ik toch altijd zo in verwarring raak bij het weggooien van mijn lunchafval in onze kantine. De bakken hebben de opschriften “plastic”, “papier” en “gft”).
Om ter saaist 
plastic, papier en GFT? zo moeilijk lijkt me dat nu ook weer niet, toch?
O nee? En wat doe je dan met al die laminaatverpakkingen van tegenwoordig (papier én plastic)? Of met een laminaatverpakking waar nog een restje voedsel in zit (papier én plastic én gft)?